Όντως ντροπή... Η κατάσταση έχει περάσει σε άλλη φάση πλέον. Όχι μόνο δεν ντρέπεται που εθελοτυφλεί στο κάλεσμα των συνανθρώπων μας, άλλα μοιράζει και ευθύνες, αυτός, ο μέσος άνθρωπος που κινητοποιείται από το φόβο που τον κυριέυει όταν το "πρόγραμμά" του σπάει. Αυτός, που αδυνατεί να κοιτάξει στο μέλλον, επειδή το βλέμμα του βαραίνει από τα απατηλά προβλήματα της καθημερινότητας, και της "ζωής", και μονάχα ό,τι του παρουσιάζεται μπροστά του- ή μάλλον ό,τι του παρουσιάζουν μπροστά του- μπορεί να τον απασχολήσει. Ντροπή σε αυτούς!